O książce: rok / Czy zdarza się, że obudziłeś się, wyszedłeś z domu, a na ulicy była kompletna cisza: czy drogi są puste? Nie ma tych wiecznych, irytujących korków. Co więcej: pewnie teraz powiem coś niesamowitego, ale pomyślicie, że chłopak czytał dużo science fiction (w sensie postapokaliptycznym). Chciałem jednak powiedzieć, że na ulicy nie ma nawet zwykłych przechodniów. Nie, oczywiście, nie czytałem dużo science fiction. Chciałem tylko powiedzieć, że na wszystko jest wyjaśnienie. Cóż, przynajmniej tak powinno być. A to, co zostanie opisane w mojej historii, nie jest postapokalipsą. Mówię to, bo zazwyczaj nie uciekam się do sztampowych wątków. To, o czym mówię, tylko z pozoru przypomina postapokalipsę. Ale znowu wyobrażam sobie, co powiesz: „Chłopiec mówi w języku ezopowym? Och, jakie to niesamowite!” Nie jest to jednak science fiction ani postapokalipsa. Po prostu staram się unikać historii z drugiej ręki. Takich, w których ludzie dają się złapać, a których jedynym zajęciem jest wkraczanie do dziwnych lub zniekształconych wszechświatów, wrzucanie im bzdur i przeciąganie tej sprawy na czterysta stron. Czyli pomóc autorowi tak, aby wpasował się w format książki, a nie tak, aby był w stanie wyjaśnić, dlaczego i dlaczego wysłał tam swoich bohaterów.